12 mensen in 1 ruimte

Sommige kennen elkaar. Anderen zijn volslagen vreemden. Geen van allen weten hoe ze in de ruimte zijn gekomen. Er is geen uitgang. Wat gebeurt er als 12 mensen samen opgesloten zitten in een ruimte, maar niet weten waarom? Wat doen mensen die zich plotseling in een geïsoleerde situatie bevinden? Welk mechanisme neemt de overhand? Overlevingsdrang, totale paniek of wellicht weer een andere uitingsvorm?

Saron wil deze voorstelling maken door middel van improvisatie. Hierbij zal Saron in eerste instantie beginnen met vertrouwensoefeningen, zodat de spelers elkaar goed leren kennen en vertrouwen krijgen in zichzelf en anderen in een spelsituatie. Daarna gaat Saron werken aan elementaire spelbeginselen zoals: gebruik van zintuigen, emoties en ruimtegebruik. Saron ziet voor dit stuk geen hoofdrollen, maar allemaal personages die ieder op zich interessant zijn en hun eigen bagage meenemen in de situatie. Saron’s manier van werken is grotendeels afhankelijk van de input van de spelers. Saron zal werken met spelopdrachten in de repetities, maar ook opdrachten meegeven om over na te denken en te fantaseren buiten de repetities. Van de spelers verwacht Saron inzet en enthousiasme. Je hoeft geen ervaring te hebben. Maar wel het lef en de wil om via improvisatie te zoeken naar materiaal. Je hebt dus veel invloed op het eindresultaat en op de personage die je speelt, aldus Saron.